Trawler burtowy B-20. Trochę danych technicznych
Trawler burtowy B-20. Trochę danych technicznych
Chyba najbardziej lubiany statek przez rybaków, zwłaszcza w czasach wymian lotniczych. „Jeziorka” zwykle wracały do domu z pełną załogą. No i ta kameralna, żeby nie powiedzieć rodzinna atmosfera, choć czasami bywało różnie…
Motorowe trawlery typu B-20 były przeznaczone do prowadzenia połowów trałowych, przede wszystkim śledzi i makreli na łowiskach Morza Północnego i północnego Atlantyku.
W latach 1979-1980 r. trawlery z literą „h” łowiły kalmary techniką haczykową w rejonie południowo-zachodniego Atlantyku. Złowione ryby lub kalmary były zamrażane w blokach i składowane w chłodzonej do —25°C ładowni lub solone w beczkach i składowane w ładowni podchładzanej do temperatury 0°C.
Stalowy kadłub trawlera był całkowicie spawany. W podwójnym dnie znajdowały się zbiorniki oleju, paliwa i wody. Pokład główny i łodziowy pokryto drewnem, a pokład dziobówki i namiarowy cemteksem. Podłogi w ładowniach oraz w magazynie przejściowym ryb i lodu były izolowane ekspandowanym korkiem i pokryte betonem.
Trawler dysponował kabinami mieszkalnymi jedno- i dwuosobowymi. Na pokładzie łodziowym znajdowały się kabiny kapitana, 1,11, III oficera i radiooficera. Na międzypokładzie rufowym znajdowało się sześć kabin dwuosobowych, a resztę pomieszczeń załogowych usytuowano w nadbudówce na pokładzie głównym.
Do wydawania i wybierania zestawu trałowego (z prawej burty) zamontowano przed nadbudówką elektryczną dwubębnową windę trałową o uciągu 10 T o szybkości wybierania 70 m/min. Pojemność bębnów windy wynosiła po 1 200 m liny trałowej. Na maszcie dziobowym zamocowano bom ładunkowy o udźwigu 1,5 T.
Napęd trawlera stanowił silnik firmy Deutz typu RBy6M358, 6-cylindrowy, czterosuwowy z doładowaniem, o mocy 1 375 KM. Statek dysponował trzema zespołami prądotwórczymi: do zasilania windy trałowej zamontowano agregat o mocy 182 kW, napędzany silnikiem firmy Ruston typu 8 RPHz, sieciowy, napędzany silnikiem firmy jak wyżej o mocy 160 kW, do pracy w porcie z silnikiem WSW Andrychów o mocy 22 kW.
W maszynowni chłodniczej zainstalowano urządzenia pracujące na freonie, służące do zamrażania i chłodzenia ładowni. Do zamrażania ryb trawler dysponował urządzeniem kontaktowym z płytami poziomymi o przepustowości 5 ton/dobę.
Charakterystyka techniczno-eksploatacyjna była następująca:
Długość całkowita 61,37
Długość między pionami 55,10 m
Szerokość na wręgach 9,80 m
Wysokość boczna 5,20 m
Zanurzenie ładunkowe 4,41 m
Pojemność ładowni: nr 1 (ryby solone) 265 m nr 2 (ryby mrożone) 230 m
Pojemność magazynu: przejściowego 21 m lodu 37 m
Pojemność zbiorników: paliwa 226,5 m wody słodkiej 67,4 m tranu 15,0m
Pojemność rejestrowa brutto 797,0 RT netto 223,0 RT
Nośność 509 t
Silnik główny przy 275 obr./min o mocy 1011 kW/1375 KM
Prędkość na próbach 13,0 węzłów
Załoga 33 osoby
Autonomiczność pływania 45 dni.
Rysunki i opis pochodzą z książki „Polska flota rybacka w latach 1921-2001” – Wiesław Blady wydanej przez MIR Gdynia 2002
Zamieszczona za osobistym zezwoleniem autora
Do tej pory pływa „Gopło” przebudowane na żaglowiec „Signora del Vento” ex „Peace”
Dzięki Jerry za to info. Nie mogłem go namierzyć. Pod „Peace” śladów niewiele.